Marieke Roos en Ina Hoogenbosch zijn vrijwilligers van het Historisch Genootschap Wieringermeer. Omdat het volgend jaar 75 jaar geleden is dat Nederland werd bevrijd, hebben zij bedacht dat er persoonlijke struikelstenen moeten komen bij het voormalige Joods Werkdorp in Wieringermeer.

Met hun initiatief willen Ina en Marieke ervoor zorgen dat tweehonderd slachtoffers nooit vergeten worden. De slachtoffers hebben gewoond en gewerkt in het werkdorp en zijn afgevoerd naar concentratiekampen. "De steentjes komen rond het bestaande monument bij het voormalige werkdorp. Een steen voor ieder slachtoffer met daarop hun naam, geboorte- en sterfdatum." 

Om hun idee te realiseren hebben ze de werkgroep Herdenkingssteentjes Joods Werkdorp gevormd. De bedoeling is dat mensen voor 25 euro een steen kunnen adopteren. Op 20 maart 2020 is de onthulling. De dag waarop het Werkdorp in 1941 door de Duitsers werd ontruimd. 

Werkpolder

Joodse jongeren zijn in 1934 de allereerste inwoners van de drooggelegde polder. Het doel van het werkdorp is om Joodse jongeren uit Europa om te scholen tot agrariër, bouwvakker of ambachtsman zodat ze kunnen emigreren. Vanuit Oostenrijk en Duitsland komen Joodse jongeren naar de Wieringermeer waar ze binnen twee jaar klaar worden gestoomd voor emigratie. "Het werkdorp werd gezien als een veilige plek voor de Joodse vluchtelingen. Als je naar Israel wilde in die tijd voor de oorlog, dan had je meer aan mensen die wat met hun handen konden dan met hun hoofd."

In 1941 verblijven er zo'n 300 mensen. Op de dag van de ontruiming worden er 60 mensen aangewezen die mogen blijven voor het vee en de oogst. De rest wordt in bussen naar Amsterdam gebracht waar de meesten intrekken bij familie. Na een razzia in Amsterdam worden de voormalige inwoners van het werkdorp opgeroepen dat ze er mogen terugkeren. Het blijkt een valstrik. Tweehonderd mensen waaronder enkele gezinnen met jonge kinderen gaan via kamp Schoorl naar Westerbork en het concentratiekamp Mauthausen, waar ze worden vergast.

Niet vergeten

"Het mag gewoon niet vergeten worden", vinden Ina en Marieke. "Als je straks de namen van al die mensen ziet staan met hun leeftijd , geboorte- en sterfdatum. Dat doet je wat."